Τρ και Τε, 3-5, στην αίθουσα ΡΑ 103.
Ώρες γραφείου: Τε, 11-1, ή με ραντεβού.
Δε θα υπάρξει τελική εξέταση. Θα βαθμολογηθείτε μόνο από τις ασκήσεις που θα λύνετε κατά τη διάρκεια του εξαμήνου και από τη συμμετοχή σας στο μάθημα.
Τυχαίοι περίπατοι (random walks), martingales, κίνηση Brown (ανέλιξη Wiener), στοχαστική ολοκλήρωση και λογισμός Itô, εφαρμογές.
J. Michael Steele, Stochastic Calculus and Financial Applications, Springer Verlag, 2000.
Είδαμε τον απλό τυχαίο περίπατο πάνω στους ακεραίους, συμμετρικό και όχι. Αναλύσαμε το πρόβλημα τοθ προσδιορισμού του χρόνου που για πρώτη φορά το σωμάτιο που εκτελεί τον τυχαίο περίπατο φτάνει στο επίπεδο ή στο επίπεδο . Υπολογίσαμε τις πιθανότητες να χτυπήσει πρώτα στο και μετά στο και επίσης βρήκαμε τη μέση αυτού του χρόνου πρόσκρουσης.
Διαβάστε το Κεφ. 1 του βιβλίου.
Ασκήσεις για το σπίτι: 1.1 και 1.2 του βιβλίου, παραδοτέες την επόμενη Τρίτη.
Υπολογίσαμε με χρήση γεννΓ§τριών συναρτήσεων την κατανομή της τυχαίας μεταβλητής που μετράει τον πρώτο χρόνο ο συμμετρικός τυχαίος περίπατος παίρνει την τιμή 1 (ξεκινώντας από το 0).
Μιλήσαμε εισαγωγικά για martingales, δώσαμε τον ορισμό και είσαμε μερικά απλά παραδείγματα. Είπαμε περίπου ότι περιέχεται στην §2.2
Από την επόμενη εβδομάδα θα συναντιόμαστε Τρ και Τε, 3-5.
Είδαμε το martingale transform και τα stopped martingales ως δύο τρόπους να παράγουμε νέα martingales από κάποια δοσμένα. Είδαμε επίσης εφαρμογές αυτών στον τυχαίο περίπατο, όπου αποδείξαμε ξανά, χρησιμοποιώντας martingales, πράγματα που είχαμε αποδείξει στοιχειωδώς την προηγούμενη εβδομάδα. Είδαμε επίσης την ανισότητα του Jensen και ότι αυτή συνεπάγεται ότι οι χώροι σε χώρο πιθανότητας είναι nested. Διαβάστε μέχρι και §2.5.
Αποδείξαμε την maximal ανισότητα του Doob καθώς και την ανισότητα
Διαβάστε το υπλοιπο του Κεφ. 2 και λύστε τις ασκήσεις 2.2-2.5 (παραδοτέες Τρ, 9/3/04).
Αποδείξαμε το θεώρημα σύγκλισης για martingales. Επίσης ασχοληθήκαμε με την Άσκηση 1.1, την οποία λύσαμε. Χρωστάμε ακόμη μια πλήρη απόδειξη του ότι οι μέσοι χρόνοι που εμφανίζονται είναι πεπερασμένοι.
Λύσαμε μερικές ασκήσεις από τις ασκήσεις των Κεφαλαίων 1 και 2.
Όσον αφορά την Άσκηση 2.5, η λύση πάει ως εξής: όπως παρατηρήθηκε μέσα στην τάξη αρκεί να δείξουμε ότι , για κάθε . Γι' αυτό θυμόμαστε την απόδειξη του Θ. 2.2 (Stopping Time Theorem) και γράφουμε το σαν το martingale transform του με την ακολουθία πολλαπλασιαστών . Ομοίως για το με πολλαπλασιαστές και παρατηρούμε ότι παίρνει τιμές 0 ή 1 μόνο, μια και πάντα . Άρα το είναι το martingale transform του submartingale με την ακολουθία πολλαπλασιαστών . Παρατηρούμε τώρα ότι η απόδειξη του Θ. 2.1 δίνει ότι αυτό είναι submartingale, και άρα η μέση τιμή του είναι μη αρνητική. (Για την ακρίβεια, η απόδειξη του Θ. 2.1 μας λέει ότι αν οι πολλαπλασιαστές είναι μη αρνητικοί και το είναι submartingale, τότε ο martingale transform είναι επίσης submartingale.)
Δεν ανατέθηκαν ασκήσεις για την επόμενη εβδομάδα.
Ορίσαμε την Τυπική Κίνηση Brown σα μια ανέλιξη συνεχούς χρόνου με ανεξάρτητες προσαυξήσεις, , οποτεδήποτε , και με συνεχή sample paths σχεδόν σίγουρα. Μένει ακόμη να αποδειχτεί ότι υπάρχει ανέλιξη με αυτές τις ιδιότητες. Θυμηθήκαμε επίσης μερικά βασικά πράγματα για πολυδιάστατες Gaussιανές μεταβλητές και τις χαρακτηριστικές τους συναρτήσεις, και αποδείξαμε ορισμένα προπαρασκευαστικά λήμματα που θα μας βοηθήσουν να κατασκευάσουμε μια ανέλιξη με τις ιδιότητες της κίνησης Brown.
Σήμερα σχεδόν τελειώσαμε την απόδειξη του ότι υπάρχει όντως στοχαστική ανέλιξη με τις ιδιότητες της κίνησης Brown. Απομένουν ακόμη μερικά τεχνικά λήμματα για την επόμενη φορά.
Για την επόμενη Τρίτη έχετε να γράψετε την απόδειξη της Πρότασης 3.2 (σελ. 40) και τις λύσεις των ασκήσεων 3.1, 3.2, 3.4, 3.5.
Ξεκαθαρίσαμε ορισμένα πράγματα γύρω από την κατασκευή της κίνησης Brown που είδαμε την προηγούμενη εβδομάδα.
Ορίσαμε τα martingales συνεχούς χρόνου και αρχίσαμε την απόδειξη του θεωρήματος του Doob για stopping times.
Τελειώσαμε την απόδειξη του Θ. Doob που είχαμε ξεκινήσει την προηγούμενη φορά. Η maximal ανισότητα στο συνεχή χρόνο όπως και η σύγκλιση των martingales σε συνεχή χρόνο αναφέρθηκαν αλλά δεν αποδείχτηκαν. Είδαμε παραδείγματα από martingales που ορίζονται μέσω της κίνησης Brown και τα χρησιμοποιήσαμε για να υπολογίσουμε ποσότητες τελείως ανάλογες (και με ανάλογες αποδείξεις) με αυτές που είχαμε υπολογίσει για τυχαίους περίπατους.
Αποδείξαμε ότι η κίνηση Brown είναι σχεδόν σίγουρα .
Για την επόμενη φορά να έχετε λύσει τις ασκήσεις 4.1, 4.2, 4.3 και 4.7.
Το μάθημα της Τρίτης, 30/3/04, αναβάλεται.
Αποδείξαμε ότι αν τότε, με πιθανότητα 1, η κίνηση Brown δεν είναι της κλάσης (Hölder ). Επίσης αναφέραμε χωρίς απόδειξη το τι συμβαίνει για .
Για την επόμενη φορά λύστε την άσκηση 5.3.
Δώσαμε τον ορισμό του ολοκληρώματος Itô για ``κλιμακωτές'' ανελίξεις. Αποδείξαμε την ισομετρία του Itô και θεωρήσαμε γνωστό ότι ο χώρος των κλιμακωτών ανελίξεων είναι πυκνός στο χώρο , οπότε το ολοκλήρωμα (και η ισομετρία του Itô) επεκτείνεται και στο χώρο . Αποδείξαμε ότι
Τελεώσαμε την απόδειξη της (1) και δείξαμε επίσης τους τύπους
Αποδείξαμε τον τύπο του Itô για συναρτήσεις της κίνησης Brown.
Είδαμε τη μεθοδολογία του λογισμού Itô, δηλ. πώς οι ολοκληρωτικοί τύποι γράφονται σε διαφορική μορφή και με ποιούς φορμαλιστικούς κανόνες να παράγουμε νέους διαφορικούς τύπους. Επίσης είδαμε τη στενή σχέση ανάμεσα σε martingales και αρμονικές συναρτήσεις και χρησιμοποιήσαμε το λογισμό Itô για να υπολογίσουμε τις πιθανότητες σύγκρουσης με δύο εμπόδια (στις θέσεις και ) μιας κίνησης Brown με ταυτόχρονη μεταφορά (drift). Επίσης με παρόμοιο τρόπο δείξαμε ότι η κίνηση Brown στο επίπεδο είναι recurrent ενώ σε μεγαλύτερες διαστάσεις είναι transient.
Είδαμε παραδείγματα ΣΔΕ και λύσαμε μερικές. Δεν αποδείξαμε τα θεωρήματα ύπαρξης και μοναδικότητας.
Εισαγωγή στην έννοια του arbitrage και πώς τιμολογούμε διάφορα απλά χρηματιστηριακά προϊόντα υποθέτοντας έλλειψη arbitrage και χρησιμοποιώντας παράλληλα χαρτοφυλάκια με ίδια ροή.
Την εβδομάδα της 10ης Μαΐου δε θα κάνουμε μάθημα λόγω απουσίας μου.
Αφού ξεκαθαρίσαμε το τι υποθέσεις κάνουμε (ποιο είναι το μοντέλο) βρήκαμε την εξίσωση Black-Scholes, που είναι μια διαφορική εξίσωση με μερικές παραγώγους της οποίας η λύση μας βοηθάει να τιμολογήσουμε π.χ. ένα European call option. Η εξίσωση αυτή είναι του γενικού τύπου της εξίσωσης της θερμότητας, και για αυτή είδαμε πως να υπολογίζουμε μια λύση της με τη βοήθεια του μετασχηματισμού Fourier. Είδαμε επίσης πως χωρίς περαιτέρω συνθήκες δε μπορούμε να περιμένουμε μοναδικότητα.
Δείξαμε ότι αν επιβάλουμε στις λύσεις της εξίσωσης της θερμότητας κατάλληλες συνθήκες που να περιορίζουν την αύξησή της στο χώρο, τότε υπάρχει μοναδική λύση. Το κύριο εργαλείο για την απόδειξη αυτή είναι η λεγόμενη παραβολική αρχή μεγίστου.
Είδαμε παραδείγματα εφαρμογής της λεγόμενης πιθανοθεωρητικής μεθόδου (probabilistic method) σε διάφορους τομείς των μαθηματικών (συνδυαστική, θεωρία αριθμών). Αυτή έγκειται στην απόδειξη προτάσεων που δεν αναφέρονται σε πιθανότητες χρησιμοποιώντας κατάλληλες πιθανοθεωρητικές κατασκευές. Πολλές, π.χ., για να αποδείξουμε ότι αντικείμενα με κάποιες ιδιότητες υπάρχουν, δείχνουμε ότι αν επιλέξουμε τυχαία από την κατάλληλη στατιστική κατανομή παρομοίων αντικειμένων, προκύπτουν, με θετική πιθανότητα, αντικείμενα που έχουν τις ιδιότητες που θέλουμε. Είναι χαρακτηριστικό των εφαρμογών της μεθόδου αυτής ότι απλουστεύουν πολύ τις αποδείξεις (όταν η μέθοδος εφαρμόζεται, φυσικά).
Είδαμε δύο προτάσεις: (α) Πώς να χρωματίσουμε τις εκμές ενός πλήρους γραφήματος με κορυφές με δύο χρώματα ώστε το πλήθος μονοχρωματικών τριγώνων που σχηματίζονται να μην ξεπερνά το του όλου αριθμού τριγώνων, και (β) Πώς να επιλέξουμε από τυχόν πεπερασμένο σύνολο φυσικών αριθμών το τουλάχιστον των στοιχείων του ώστε στο σύνολο που προκύπτει να μην έχει λύση η εξίσωση (τέτοια σύνολα λέγονται sum-free).
Συνεχίζοντας όσα είπαμε χτες είδαμε πώς αποδεικνύουμε την ύπαρξη ασυμπτωτικής βάσης για τους φυσικούς αριθμούς που να έχει μικρή συνάρτηση αναπαράστασης.
Επίσης αναφερθήκαμε στην πολύ σημαντική μέθοδο των υπό συνθήκη πιθανοτήτων για ντετερμινιστικοποίηση κάποιων αποδείξεων που έχουν γίνει με την πιθανοθεωρητική μέθοδο. Για παράδειγμα, είδαμε πώς να πάρουμε την απόδειξη που δώσαμε για το (α) της προηγούμενης διάλεξης, και να εφαρμόσουμε μια πολύ γενική μεθοδολογία ώστε να προκύψει ένας ``αποτελεσματικός'' αλγόριθμος για τον χρωματισμό των ακμών του γραφήματος.
Αναφερθήκαμε σε πιθανοθεωρητικούς αλγορίθμους για τον έλεγχο της ταυτότητας δύο πολυωνύμων πολλών μεταβλητών πάνω από πεπερασμένα σώματα, και εφαρμογής αυτής της μεθόδου.